Npadom na selo Hranča kod Bratunca 3. maja 1992. godine, Bošnjaci Bratunca postali su predmet progona, zlostavljanja i ubistava.

Prva žrtva napada na Hranču bila je djevojčica koja je u momentu ubistva imala pet godina. Napad na to selo nastavljen je 9. maja. 

Za samo nekoliko dana ubijene su desetine Bošnjaka Hranče na svojim ognjištima, dok su ostali protjerani, a imovina uništena i opljačkana.

Tih majskih dana 1992. godine tokom etničkog progona Bošnjaka u Hranči, a nakon toga i u logoru Osnovne škole "Vuk Karadžić" u Bratuncu, ubijeno je ukupno 67 Bošnjaka.

Bratunac 1992.

Pored oca Hameda i brata Ahmeta, Ramiz će nakon 33 godine ukopati i brata Hamdiju: Nismo preživjeli da bi šutjeli, moramo govoriti o zločinima

Tokom izvršenja genocida nad Bošnjacima u "zaštićenoj zoni" UN-a Srebrenica i na drugim lokacijama u Bosni i Hercegovini ubijeno je 26 stanovnika Hranče.

Među ubijenim Bošnjacima Hranče je dvanaestero djece, osam dječaka i četiri djevojčice. Ubijeno je devet žena.

Najstarija ubijena osoba je Avdo Ramić, koji je imao 74 godine u momentu ubistva, a najmlađa žrtva je beba Adina Hajdarević, rođena 1992. godine.

O zločinima u Hranči pisao je Ramiz Salkić, u prvoj knjizi iz edicije "Genocidna namjera - Bratunac 1992", svjestan da zločini koji su počinjeni nad Bošnjacima tokom agresije na Bosnu i Hercegovinu obavezuju da o njima govorimo, iste dokumentujemo i ostavljamo kao opomenu budućim generacijama.