Polovinom 1998. godine Ured visokog predstavnika raspisao je javni konkurs za himnu Bosne i Hercegovine. Pristiglo je oko 80 radova, a stručna je komisija tri prijedloga preporučila Parlamentarnoj skupštini Bosne i Hercegovine.
Zastupnički dom je 10. februara 1999. odlučio da Intermeco bude nova himna, ali Dom naroda nije usvojio zakon u istovjetnom tekstu. To je izazvalo reakciju tadašnjeg visokog predstavnika Carlosa Westendorpa te je na osnovu Bonskih ovlasti 25. juna 1999. donio Zakon o državnoj himni. Zakon propisuje muziku, ali ne i tekst. Objavljen je u Službenom glasniku BiH (br. 19/01.) četiri dana kasnije, a službena primjena počela je od 7. jula.
Time je zamijenjena nacionalna himna Republike Bosne i Hercegovine Jedna i jedina. Za nju je tekst napisao Edin Dervišhalidović (Dino Merlin), na instrumentalu narodne pjesme S one strane Plive, a kao himna je bila usvojena 24. novembra 1995. godine. Mnogi ovu pjesmu i danas smatraju himnom, a često se može čuti tokom sportskih takmičenja, pogotovo na utakmicama fudbalske reprezentacije BiH. Tekst pjesme Jedna si jedina nije prihvaćen kao zvanični, a kao razlog odbijanja navodi se „isključivanje Srba i Hrvata iz teksta himne“, iako sam tekst ove himne ne spominje nijedan bosanskohercegovački narod.
Konkurs za tekst himne otvoren je 20. juna 2008, a rok za prijavu prijedloga bio je 1. oktobar. Pristiglo je 339 radova, a za tu priliku oformljena komisija odabrala je dva. Pobjednički rad napisali su kompozitor muzike za himnu Dušan Šestić i Benjamin Isović. Međutim, tekst nije prihvaćen u parlamentarnoj proceduri, tako da građani Bosne i Hercegovine ne mogu pjevati himnu svoje države.
