Leksema ćehra odnosno, kako preporučuju bosanski normativi, čehra – u bosanski je ušla iz perzijskog posredstvom turskog jezika. Po porijeklu, kako u svojoj monografiji navode Đ. Haverić i A. Šehović, znači lice, fizionomiju lica, odnosno modernim rječnikom kazano – facu. Prema Škaljiću, u opticaju je bila i leksema čehreli, što je u turskom jeziku oznaka „vedra lica“, a ovaj oblik zanimljiv je po tome što u bosanskom postoji kolokacija vedra ćehra ili vedra čehra, odnosno „biti vedre ćehre“, što općenito označava čovjeka vedre i pozitivne naravi, koja se iščitava s lica dotične osobe. Iako se to možda na prvi pogled ne vidi, u ovim dvjema riječima u sintagmi dolazi do rime: ćeh-ra ved-ra odnosno ved-re ćeh-re, ved-ru ćeh-ru, što upućuje na utjecaj poetiziranog jezika, koji je ostavio traga u ovoj kolokaciji. Također je zanimljivo i to da se osoba koja nije takve ćehre, u narodnom idiomu naziva ćehresuz i danas, iako nije općenito raširena upotreba oblik ćehreli, što pokazuje da su navedene lekseme ćehreli odnosno čehreli i ćehresuz (nije mi poznato da u govoru postoji čehresuz) bile nekada u opticaju sa suprotnim značenjima, ali da je izraz ćehreli zamijenjen kolokacijom vedre ćehre, dok je onaj koji to nije ustvari ćehresuz. Narodni idiomi otišli su korak dalje pa su iz oblik ćehresuz formirali neologistički glagol išćehresuziti (se), što bi doslovno značilo „izgubiti insanski sur“, tj. izgubiti lice lijepa čovjeka, tačnije i figurativno – postati ružan.
Prema govornoj rasprostranjenosti, shodno kazanom na početku o normiranom obliku čehra, moglo bi biti da ovoj riječi može sasvim opravdano parirati izraz ćehra, pa buduća normativna rješenja mogu biti i promijenjena. Vidjet će se!
***
Dr. sc. Alen Kalajdžija naučni je savjetnik Instituta za jezik Univerziteta u Sarajevu, u kojem je obavljao i funkciju direktora u dvama mandatima. Njegova područja zanimanja jesu lingvistika i historija jezika. Do sada je ukupno objavio 72 rada, uključujući izvorne naučne članke, stručne radove i prikaze, a istovremeno je učestvovao na 54 domaće i međunarodne naučne i stručne konferencije, simpozija i okrugla stola, od čega su 25 učestvovanja od izbora u zvanje višeg naučnog saradnika. Učestvovao je na više od 60 stručnih tribina i promocija izdanja iz oblasti bosnistike. Urednik je više od 20 izdanja Instituta za jezik, od čega je u 14 izdanja bilo od izbora u zvanje višeg naučnog saradnika, te je bio recenzent niza različitih naučnih i stručnih djela iz oblasti bosnistike.
